Een nieuwe theatrale monoloog waarin Peter Thyssen om te beginnen de voorkant van zijn tong laat zien, zoals het hoofdje zich meestal eerst toont bij een geboorte, om door zijn verhaal te eindigen aan de achterkant van zijn veel te grote schedel. En vooral, wat zich daarin afspeelt. Om mee te lachen, zonder uit te lachen.

Een jongen, een man vol ambitie leeft zijn droom of probeert dat te doen. Zijn geestelijke vader geeft commentaar van aan de zijlijn. De ambitie ontdekt vreemde wegen en leidt ons naar vreemde plaatsen. De geestelijke, de vader weet en wist alles op voorhand maar hij laat zijn geesteskind ploeteren en vechten tegen alles wat is en wat altijd zal zijn. Door hem en met hem zie je misschien een glimp van jezelf.

Een vertelling om mee te lachen, zonder uit te lachen.