AfriVlaams

Een muzikale reis van Kaapstad naar Brussel en hopelijk ook weer terug.

 

Zo kan u deze voorstelling het best samenvatten.

 

In september 2014 volgt Stefan Dixon de liefde en verhuist van Kaapstad naar Brussel. Hij heeft op dat moment in Zuid-Afrika zijn debuutalbum uitgebracht (“For no apparent reason”, 2014) en gaat meteen op zoek naar optredens en contacten in de Vlaamse scene. Omdat je ergens moet beginnen stuurt hij een mail naar Muziekcentrum Het Depot (Leuven), waar maandelijks een Open Mic wordt gehouden.

 

Organisator van de Open Mic is op dat moment Klaas Delrue, die tijdens het sabbatjaar van Yevgueni net een lange reis achter de rug heeft. Een reis naar…? Inderdaad: Zuid-Afrika! Met andere woorden: Toeval bestaat niet, en Dixon speelt op de Open Mic van oktober 2014. Hij brengt er zijn meest wervende eigen nummer “Over and Over” maar verbaast ook het aandachtige publiek met een versie van Mia in het Afrikaans.

 

De rest is (een heel klein beetje) Belpop-geschiedenis. De twee mannen raken aan de praat en ook heel snel bevriend. Vooral de zin “je moet dat vaker doen, in het Afrikaans zingen” blijft hangen en zal een paar jaar later tot het Radio 1 en Radio 2 hitje “Vir Nou/Voor Nu” leiden, een eerste Dixon-single in het Afrikaans, in duet met Delrue.

 

Het was dus eigenlijk een kwestie van tijd - in totaal drie dochters later - en wachten op een beetje ruimte in de agenda, tot deze voorstelling er zou komen. Zoals gezegd een muzikale reis waarbij Klaas en Stefan hun Vlaamse én Zuid-Afrikaanse helden eren, en hun grote voorliefde voor het Afrikaans als muziektaal, in de verf zetten. Dixon vertaalde de meest iconische Vlaamse Kleinkunstklassiekers naar het Afrikaans. (En wie weet ook hier en daar een Yevgueni-nummer?) Delrue neemt de Nederlandstalige helft voor zijn rekening maar waagt zich in primeur ook aan een streepje Afrikaans.

 

Denk aan De Zotte Morgen in het Afrivlaams, maar ook aan “Lisa se Klavier (Koos Kombuis). Denk aan Rozane in het Afrivlaams, maar ook aan “Bitterfontein” (Piet Botha ). Reken daarbij de intieme bezetting, een aantal sappige reisverhalen en een gezonde dosis humor en zelfrelativering bij beide heren, en u zal ongelijk hebben bij afwezigheid!

 

Een mooie intieme bezetting met o.a. Domenico Benigno, Stefans Zuid-Afrikaanse pianist.