Alleen in het ruime sop
Meer dan 30 jaar fantaseerde ik erover hoe het zou voelen om vrij te zijn. Niet op een manier dat je vrij bent om te beslissen of je nu op zaterdag- dan wel op zondagochtend pistolets bij de bakker gaat halen, of eventueel zelfs op beide ochtenden onder het motto “Doet ne keer zot!”. Nee, écht vrij zijn. Louter en alleen afgaan op mijn instinct. Niet weten waar het moment me zou brengen. Of misschien moest ik het moment wel ergens brengen…
Het was, omsingeld door onze vrienden, op een heel gewone avond in mei dat we het erachter kwamen. Dus twee dagen later verliet ik ons huis. Je knuffelde me nog vaarwel, terwijl ik je op je voorhoofd kuste en prevelde dat alles wel goed zou komen.
En daar stond de zanger plots op straat met in zijn ene hand een koffer en in zijn andere hand de vrijheid. De vrijheid om voor de eerste keer in zijn leven eens compleet goesting te doen. Om te gaan jagen op de dromen die al jaren als wilde beesten voorbij kwamen gestormd. Dus beet hij gretig in het leven als in een vers geplukte Granny Smith. Maar iedereen weet dat die best zuur kunnen zijn.
Ik heb me altijd afgevraagd welke keuzes ik zou maken, mocht ik ooit een tijdje alleen ronddobberen. Nu weet ik het. Ik denk dat ik er zelfs wat liedjes over ga schrijven. Want het was spannend zo alleen in het ruime sop. Maar een schipper moet af en toe terug naar de haven.
“Alleen in het ruime sop” is Cleymans’ eerste solovoorstelling. Waar hij zich de voorbije 10 jaar veilig omsingeld wist door zijn groep muzikanten, staat hij er deze keer helemaal alleen voor. Zonder reddingsboei verwonderd in het kraaiennest.
Via liederen en verhalen vertelt hij ons over loslaten en weer terugvinden. Of hoe de liefde altijd net dat tikkeltje sterker is.